Homo Sapiens Sebicis

Mijają trzy miesiące odkąd jestem w Enklawie Łódzkiej. Od tych trzech miesięcy obserwuję miejscową ludność pod kątem zachowania, obyczajów i stosunków między nimi. Zauważyłem, że pośród przedstawicieli gatunku Homo Sapiens Sapiens, na drodze ewolucji powstał osobny, spokrewniony gatunek. Na pierwszy rzut oka, ci krewni S. Sapiens nie różnią się niczym od swych starszych etymologicznie kuzynów, jednak po wnikliwej obserwacji i skrupulatnej analize doszedłem do wniosku, że istnieją pewne anomalie, przeświadczające o tym, że mamy do czynienia z odmiennym gatunkiem. Nazwałem go Homo Sapiens Sebicis.

W grupie S. Sebicis wyróżnić można trzy podstawowe obszary, które uległy zmianie w stosunku do grupy S. Sapiens. Pierwszym z nich są zmiany dotyczące kośćca. Ich czaszki uległy nieznacznemu wydłużeniu, przybierając wraz z żuchwą kształt przypominający odwrócone podstawą ku górze jajo. Co ciekawe, uosobników płci męskiej skóra na sklepieniu czaszki nie jest porośnięta włosami. Przypuszczalnie z powodu wielopokoleniowego golenia głowy matka natura uznała tą cechę za zbędną. Inną charakterystyczną zmianą jest zespół cech, nazywany przez niektórych naukowców zespołem "chronicznej haczykowatej współdziedzicznej dystrofii przysiadowej", w skrócie zespół CHWDP. Potocznie mówi się na niego zespół "Słowiańskiego Przykucu"(ang. Slav Squat Syndrome) Zmiany dotyczą struktur podporowych oraz ewolucji w postawie ciała na skutek naprężeń wywołanych ciągłym przebywaniem w pozycji przykucniętej, pochylonej, z kończynami górnymi opartymi na kolanach, oraz głową wysuniętą do przodu.

Kolejnym obszarem dotkiętym zmianami ewolucyjnymi jest utkanie architektoniczne mózgu. Hipkoamp oraz kora płatów skroniowych, odpowiedzialne kolejno za pamięć przestrzenną, oraz długo i średniotrwałą, uległy częściowemu zanikowi na rzecz jądra migdałowatego, regulującego pamięć emocjonalną, strach i agresję, brzusznej części kory przedczołowej, odpowiadającej za pamięć rozpoznawczą, oraz kory śródwęchowej, w której znajdują się ośdorki pamięci asocjacyjnej
Przerost jąder migdałowatych świadczy o wzmożonej agresji. Jest to zjawisko szczególnie przydatne w trakcie czynności takich jak "ustawki", "wpierdole" czy "solówki". Dobrze wykształcony obszar pamięci rozpoznawczej pozwala na efektywniejszą klasyfikację innych,

Ostatnim obszarem jest sfera socjokognitywna, przede wszystkim w zakresie hierarchii, tytułowania, nazewnictwa osobników i specyficznej mowy. Podobieństwa w brzmieniu i wymawianiu niosą różnice w zapisie. Na przykład tam, gdzie S. Sapiens nazywałby się Rafał Kowalski, S. Sebicis nazwie Ra Fa Kow, RaV lub Raffi K. Podobne zjawiska zachodzą we właściwie wszystkich imionach, ze szczególnym naciskiem na Sebastiana(SeBa), Mateusza(MaTi) czy Bartłomiej(BarTek). Są też skrajne przypadki, głównie wśród jednostek wyższych szczebli, gdzie imię to popularne frazy, takie jak "Coś Nie Pasi Wypierdalaj", "Rucham Psa Jak Sra" czy "Madzio Ssij Mi". Wszyscy z tej grupy należą do ugrupowań z mocnym rysem historycznym, takich jak "Szlachta Nie Pracuje".

Niesamowite to stworzenia, te Homo Sapiens Sebicis. Ich byt pokazuje, że Darwin miał rację-ewolucja nadal trwa. Czy staną się nowymi najwyższymi naczelnymi? A może odejdą i rozwieją się w proch jak Australopitek? Tylko czas pokaże.

Program na rzecz Discovery Studio Polska. Tekst Andrzej Szydłowski. Czytała - Krystyna Czubówna